Beste mensen,
Zoals u al in de afgelopen nieuwsbrieven heeft kunnen lezen, ben ik sinds juni 2017 ook werkzaam in Tanzania. Een land dat ik in het verleden al ettelijke keren heb bezocht, omdat onze Karibu ambassadeur in Tanzania een huis heeft en dit land, wat Rwanda betreft , het grote voordeel heeft dat Rwanda en Tanzania buurlanden zijn. Aangezien Afrika een immens groot continent is, is dit feit wel uniek te noemen….!!
Maar waarom nu in Tanzania werken, zult u denken….. Daar zijn verschillende redenen voor, waarvan ik de er een aantal noem. Deze zijn bij de donateurs wel al bekend, omdat zij ook de nieuwsbrieven 2x per jaar ontvangen.
Zoals u dat altijd gewend was, ging dit geld altijd naar Rwanda , maar dat is nu niet het geval. Dit jaar werk ik alweer 18 jaar in Rwanda en enige tijd geleden ben ik gevraagd om ook in Tanzania hulp te willen geven. Het betreft een gebied waar de armoede erg groot is en waar in geen enkele hulp is.
Ik heb daarom afgelopen juni besloten om ook daar te gaan helpen. En om verschillende redenen:
1. De grote nood die Irene en ik destijds zagen in Rwanda, is daar (gelukkig!!!) niet meer in die grote mate aanwezig. M.a.w. het gaat daar nu stukken beter.
2. De uitslag van een rapport betreffende een onderzoek in meer dan 150 landen in de wereld dat vorig jaar door de Verenigde Naties (V.N.) gepubliceerd werd n.a.v. verschillende essentiële vraagstukken over o.a. onderwijs, gezondheidszorg, werk, enz. Het doel was om een duidelijk beeld te krijgen welke landen tot de meest gelukkige of tot de meest ongelukkige landen behoren. Hieruit bleek dat er in Rwanda veel ten goede is veranderd! Dit in schril contrast met buurland Tanzania, dat helaas al op de 3e plaats staat, wanneer het om de meest ongelukkige landen ter wereld gaat.
3. Rwanda is op dit moment het land met de snelst groeiende ontwikkeling van heel Afrika en wordt zelfs door de Nederlandse regering niet meer erkend als zijnde een ontwikkelingsland.
4. Ik ben gevraagd om naar Tanzania te komen om daar hulp te geven.
5. Ik heb dit aangenomen, omdat het een gebied betreft waar de armoede extreem groot is en waar geen enkele hulp is voor deze kansloze kinderen met hun ouders.
Ik heb nu ook zelf gezien dat de armoede hier in Tanzania meer dan erg is. Niet te vergelijken met het tegenwoordige Rwanda. Dit werk doe ik hier samen met Andrea awe Akonaay. Hij kwam met deze hulpvraag bij me. Ik ken hem inmiddels 12 jaar. Hij is geboren en getogen in Tanzania.
De nood is enorm en de “huisjes” waar deze mensen in wonen, zien er zo slecht en beroerd uit, dat deze onderkomens het woord “huisjes” niet kunnen vertegenwoordigen….
Je kunt hier beter spreken van “stallen”, maar dan stallen van de slechtste soort….
Kortom, het is een gebied waar bijna alles ontbreekt voor een menswaardig bestaan. Het gaat hier om mensen die het zo slecht hebben, dat ze dagelijks lijden aan het leven. Zo ernstig, dat er ouders zijn die hun kind “weggeven”’ aan familie, omdat ze hun eigen kind niet te eten kunnen geven.
Dat wetende, hebben Andrea en ik een ontwikkelingsplan voor de toekomst gemaakt en we hopen dat dit plan in de toekomst deze grote nood op termijn zal kunnen lenigen.
En ja, dit kunnen Andrea en ik helaas niet alléén oplossen, dat kunnen we alleen sàmen met anderen. Ik hoop dat KARIBU daarom weer op u, op jou mag blijven rekenen! En dat schrijf ik zo, omdat ik de liefdevolle en grote inzet ken van zoveel betrokken mensen …
Het meest urgent is nu eerst de start van de bouw van eenvoudige, maar stabiele en praktische huisjes. Deze mensen moeten een goed onderkomen hebben waar ze zich beschermd en veilig voelen, ook bij de tropische stortregens. Daarom moet dit huis ook een plek zijn waar men geen ziektes meer kan oplopen door o.a. lekkages en tocht. Door gebrek aan voedsel heeft men nauwelijks weerstand. Geld om naar een dokter te gaan is er dan niet…
U ziet hier de vicieuze cirkel waarin deze mensen zich bevinden…het één grijpt weer in op het ander…
Daarom mijn vriendelijke verzoek én vraag aan u allen, zowel aan jong en oud:
Zullen we, zoals u dat al zovele jaren doet, hier SAMEN de schouders onder zetten?
Alléén op deze manier kunnen we SAMEN het verschil maken….
Een verschil dat niet alleen “mooi is om te zien”, maar een verschil dat hard nodig is….
HELP ONS HELPEN….
Daarbij laat ik u hierbij ook weten, dat ik gedurende korte tijd óók nog werkzaam ben in Rwanda, waar nog een aantal jongeren aan het afstuderen is en waar ik nog enkele families help met een project als zijnde hun bron van inkomsten voor het gezin.
Heel veel dank voor hetgeen u in deze wilt betekenen voor mensen die van onze hulp, dus van u, van
jou en mij, afhankelijk zijn wat betreft hun nabije toekomst! Een toekomst die van levensbelang is!
Moge God u zegenen!
Hartelijke groet, Marjan Tieberink,
Oprichter en managing director stichting Karibu.
