Huizen Musha   

Huizen in Musha

De broeders met wie Irene en Marjan hadden samengewerkt aan het Karibuhuis, de Frères Abambari ba Jambo, vertelden ze dat ze niet alleen bij Kigali een post hadden, maar ook op een ongeveer 40 kilometer afstand van de hoofdstad. Deze post ligt aan de grote weg vanaf de hoofdstad en is dus heel makkelijk bereikbaar. Er staat een huis voor de broeders met een groot stuk grond er om heen. De omgeving is prachtig: de vele heuvels met bananenbomen met daartussen de hutten/huisjes waar de mensen wonen.

Maar er was ook grote armoede. Veel van deze armsten wonen op de heuvels onder vreselijke omstandigheden: een kapot en lek huisje of hut, vaak geen meubilair, lang niet voor iedereen een bed, onvoldoende eten en vaak geen toilet bij het huisje/krotje. Ook hadden ze nauwelijks een stukje grond om voedsel op te verbouwen.

De broeders hebben een goed contact met de bevolking en hielpen hen destijds met wat kleding en soms wat voedsel. Dat was alles wat ze konden doen. Doordat er nauwelijks inkomsten waren en er veel gezinnen waren waarvan de vader tijdens de genocide omgekomen was, werden kinderen er vaak op uit gestuurd om te bedelen en om hout te zoeken voor het koken. Veel kinderen konden daardoor niet naar school. Ook was er geen geld om naar een dokter te gaan wanneer je ziek was.

De broeders wilden deze mensen wel helpen, maar ze hadden de middelen niet. Samen met de broeders hebben we het plan gemaakt om de armsten van een heuvel te helpen. Omdat de broeders verstand van bouwen hebben, hebben we besloten om voor deze mensen betere onderkomens te bouwen.

Een nieuw dorp
De broeders hadden veel grond in Musha en ze zeiden dat ze best een stuk grond wilden afstaan, zodat we daar 10 huisjes zouden kunnen bouwen. Zo begonnen we enige jaren geleden met de bouw van deze huisjes. Bij elk huisje hoort nu een stukje grond, zodat ze daar zelf hun voedsel op kunnen verbouwen. Ook kreeg iedereen meubilair en bedden, er werden kookpotten en pannen aangeschaft. Ze konden nu koken in een eenvoudig keukentje dat achter het huis werd gebouwd. En wat heel belangrijk was, elk huisje kreeg een toilet.

Toen iedereen er woonde, werd er een dorpsoudste gekozen. Dat werd Claudine. Ze is weduwe en heeft 5 kinderen. Van tijd tot tijd hebben ze een vergadering en dan vertegenwoordigt zij alle mensen in dit “Karibudorpje.”

Foto’s huizen Musha